پرکنی چیست : چیزی دردناک تر از این نیست که طوطی دوست داشتنی شما شروع به کندن پرهای زیباش کند در حالی که کاری از دست شما ساخته نیست….در بسیاری از موارد شدت پرکنی به حدیست که بافت پوست و گوشت بدن طوطی نیز آسیب میبیند و منجر به خونریزی در ناحیه پشت و سینه و یا دو بال پرنده میشود چرا طوطی من پرکن شده؟؟سوالیست که در بسیاری از موارد برای صاحبان طوطی های پرکن بی جواب می ماند.تصور عموم مردم بر این است که طوطی پرکن متحمل استرس ناشی از ترساندن و رفتار خوشنت آمیز و یا افسردگی ناشی از بی توجهی از جانب صاحب خود شده است.ولی آیا به راستی تنها دلیل پرکنی استرس و افسردگیست؟ پرکنی در واقع یک بیماری نیست…..یک علامت است.دلایل زیاد و متفاوتی برای پرکنی طوطی وجود دارد. پیدا کردن دلیل اصلی این اختلال کلید درمان احتمالی پرکنی پرنده شماست. اختلال پرکنی تقریبا در تمام خانواده بزرگ طوطی ها گزارش شده است.در این بین طوطی خاکستری آفریقایی کنگو یا کاسکو و خانواده ککاتو ها به دلیل هوش بالا و فهم و احساسات قوی بیشترین سهم را به خود اختصاص داده اند. تفاوت پرکنی و پر جوی : عبارت پر کنی(Feather Plucking) به حالتی گفته میشود که پر به صورت کامل از غلاف خود بیرون کشیده شود.معمولا این حالت معمول ترین نوع اختلال آسیب رسانی به پرهاست.در بعضی از موارد پرنده شروع به جویدن پرهای خود میکند به صورتی که پر از غلاف خارج نمیشود و نی پر در جای خود باقی میماند.به این حالت پر جوی (Feather Chewing) گفته میشود.درمان پر جوی معمولا سخت تر از پرکنی است.پری که از ریشه و غلاف خارج میشود بلافاصله شروع به رشد مجدد میکند ولی پر جویده شده تا زمانی که پرنده به صورت طبیعی به دوران پر ریزی یا لک نرود باقی خواهد ماند.اگر پروسه آسیب رساندن به پرها توسط پرنده ادامه پیدا کند فولیکول های پر پرنده آسیب خواهند دید و ناحیه آسیب دیده تا آخر عمر بدون پر باقی خواهد ماند.در این حالت پرنده شروع به از بین بردن بافت نرم سینه و پاها و پشت خود میکند که نتیجه آن به وجود آمدن زخم رو خونریزی در بدن پرنده است.زخم های ایجاد شده در بدن طوطی به دلیل استمرار طوطی در خود زنی هیچ گاه بهبود نخواهد یافت و روز به روز وسیع تر و محل رشد و پرورش انواع عفونت های باکتریایی و قارچی خواهد شد.این روند معمولا تا زمان مرگ طوطی در اثر عفونت و خونریزی ادامه خواهد داشت. بررسی عوامل پرکنی در طوطی سانان : رام و دستی کردن اجباری تنبیه کردن افسردگی جابجایی تغذیه غلط انگل های پوستی مانند جیاردیا عفونت های قارچی و باکتریایی کوتاه کردن غلط پر های طوطی خشک شدن بیشت از حد پوست چربی زیاد در پوست کثیف بودن پر ها و حمام نکردن طوطی کمبود کلسیم و مواد معدنی بلوغ جنسی طوطی و تغیرات هورمونی بیماری منقار و پر طوطی(PBFD) انگل های روده ای بیماری های کبدی سایر بیماری های داخلی درمان اختلال پرکنی کاریست دشوار و نیازمند صبر و حوصله فراوان.در اولین قدم طوطی پرکن رو نزد به یک دامپزشک مجرب ببرید تا از سلامت جسمی پرنده اطمینان حاصل کنید.قدم بعدی اصلاح رژیم غذایی پرنده است.متاسفانه رژیم غذایی اکثر طوطی های خانگی تا ۹۰% تخمه آفتاب گردانه!!!در بعضی موارد طوطی علاوه بر تخمه آفتاب گردان روزانه تعداد زیادی پسته و مغذ گردو بادام و سایر دانه های چرب مصرف میکند.پرنده های خانگی نه پرواز میکنند و نه تحرکی برای سوختن چربی و کالری اضافه دارند.بنا بر این باید رژیم غذایی متعادل با چربی بسیار پایین داشته باشند.بهترین رژیم غذایی برای طوطی سبزیجات و جوانه حبوبات و میوه هایی نظیر پرتقال و سیب و …. است بعضی از راه های رایج درمان : استفاده از داروهای آرامبخش (تشخیص داروی مناسب و مقدار مصرف آن باید توسط دامپزشک تجویز شود) . استفاده از اسپری های تلخ کننده پرهای پرنده. استفاده از گردنبند الیزابت: مخروط یا طوقی از جنس پلاستیک که به دور گردن پرنده می افتد و مانع رسیدن نوک به بدن می شود.(تصاویر ۱ و ۷ و تصویر زیر) شلوغ کردن و تنها نگذاشتن پرنده در هیچ شرایطی. استفاده از اسباب بازیهای زیبا و کارآمد که طوطی به آنها علاقه داشته باشد ( جهت سرگرم کردن طوطی) آزاد کرن پرنده در محیط بزرگ تر مانند پاسیویی که درخت و گیاه در آن باشد. همنشین کردن پرنده با همنوعان یا یک جفت (می توانید یک طوطی دیگر را دست کم برای امتحان برای مدتی به خانه بیاورید این احتمال هست که طوطی شما با او سرگرم شود و دست از پرکنی بردارد. اگر هم جواب نداد باز طوطی دیگری را جایگزین کنید. احتمالا توجه طوطی اصلی که شما انرا دوست دارید به شما کم خواهد شد و با طوطی جدید سرگرم می شود) قرار دادن قفس پرنده در جایی که احساس امنیت کند اما دور از اعضای خانواده نیز نباشد. طوطی ها در طبیعت به صورت گروهی و اجتماعی زندگی میکنند.خودخواهی انسان این پرنده های زیبا رو به منازل و فقس های فلزی منتقل میکنه.حد اقل کاری که میتونیم برای این پرنده های مهربان و زیبا انجام بدیم توجه فراوان و فراهم کردن حد اقل نیاز های زندگیشونه.فراموش نکنیم و همیشه یادمون باشه که این ما هستیم که طوطی رو بر خلاف میلش به اسارت در آوردیم…پس وظیفمونه مثل یک بچه کوچک ازش نگهداری کنیم