طوطی سنگالی

Senegal Parrots طوطی سنگالی

Senegal Parrot

Poicephalus senegalus

 Poicephalus senegalus senegalus شاید شناخته شده ترین

و محبوب ترین عضو خانواده Poicephalus ها باشند، که شامل Meyer ، Red-bellied و Jardine میشود.

طول عمر: 20-30 سال (تا 50 سال هم دیده شده)

اندازه: 23-26 سانتیمتر (تقریبا هم اندازه عروس هلندی)

وزن: 110 تا 170 گرم

سه زیر گونه شناخته شده اند. آنها در نوع رفتار تفاوتی با هم ندارند ولی براحتی از روی رنگ پرهای شکم قابل تشخیص هستند.

Senegal Parrot / Poicephalus senegalus senegalus (the nominate subspecies)

تفاوت ظاهری: زردی پرهای شکم

Reichenow’s Orange-bellied Parrots / Poicephalus senegalus mesotypus:

تفاوت ظاهری: کلا مقداری رنگ پریده تر، نارنجی پررنگ تر در ناحیه شکم.

Red-vented Parrots / Poicephalus senegalus versteri:

تفاوت ظاهری: سبزه تیره در نیمتنه بالایی، شکم نارنجی/قرمز تیره

و اما چگونگی تشخیص سنگال نر از ماده

1-کله سنگال نر بزرگتراز ماده هست …..کلا در تمام انواع طوطی ها چنین قانونی داریم اما در مورد سنگال خیلی مشهوده.

2-راس مثلث سبز رنگ روی سینه سنگال اگر کوتاه بود و به پاها نرسیده بود نر هست و اگر کشیده شده بود و تا بین پاها رفته بود ماده هست

طوطی سنگالی

پراکندگی جغرافیایی: قاره افریقا، از شرق سنگال تا کشور چاد.

اندازه: ۲۳ سانتی متر

جیره غذایی: غذای طوطی به همراه میوه و سبزیجات.

پرندگان نابالغ: با منقار سیاه رنگ خود از پرندگان بالغ مشخص می شوند.

تعیین جنسیت: تفاوت ظاهری بین دو جنس نر و ماده وجود ندارد.

ویژگی و جزابیتهای این پرنده: رنگ بسیار زیبایی دارد و زود اهلی می شود. تغذیه و نگهداری این پرندگان با توجه به جثه نسبتا کوچکش کمی اسانتر است. اما می بایست انها را به صورت جفت نر و ماده خریداری و نگهداری کنید.

نام علمی: Poicephalus senegalus
نام معمولی: طوطی سنگالی senegal parrot

زیر گونه ها:

P. s. senegalus
P. s. mesotypus
P. s. versteri

خانواده : Psittacidae

وزن: 155 گرم ( 125 تا 170 گرم )

طول عمر: 25 تا 30 سال در طبیعت و تا 50 سال در اسارت زندگی کرده است .

میزان صدا: پرصدا ، با دامنه گسترده ای از صدا ها و جیغهای بلند

رفتار و حرکات این پرنده شبیه طوطی خاکستری (کاسکو) است بهتر است در سنین جوانی خریداری شوند. اما پرندگان پیر هیچ گاه با محیط جدید خو نمی گیرند و تا پایان عمر عصبی و ناراحت باقی می مانند. بنابراین در هنگام خرید این طوطی بدقت به رنگ عنبیه پرنده نگاه کنید زیرا رنگ عنبیه پرندگان بالغ زرد و رنگ عنبیه پرندگان جوان سیاه است.

این طوطیها نیز به مانند سایر گونه های طوطی به بادام زمینی علاقه خاصی دارند. به همین علت دسته های ازاد این پرندگان برای به دست اوردن بادام زمینی به روستاهای اطراف محل زندگی خود هجوم می برند. اصولا طوطی های خانوادهء پویسفالوس پر سرو صدا نیستند. و صدای طبیعی انها نیز شبیه صدای ناشی از سوهان زدن فلزات است، چندان ناخوشایند نیست.

جنس پوسفالوس در بر گیرندهء ۸ گونه دیگر نیز می باشد که هر چند به اندازهء طوطی های سنگالی فراوان نیستند، اما گاه و بی گاه ممکن است تعدادی از انها مشاهده شود.

از جمله این گونه ها طوطی مایر است که در رنگهای متنوع در قسمتهای جنوبی قاره افریقا یافت می شود. در واقع رنگ پرهای طوطی سنگالی فقط زرد نیست بلکه از نارنجی تا قرمز متغیر است. به همین علت ممکن است این طوطی با طوطی شکم قرمز اشتباه شود. اما این طوطی را می توان از روی بالهای قهوه ای رنگ ان از طوطی سنگالی که بالهای سبز رنگی دارد تشخیص داد.

در مواردی از طوطیهای پویسفالوس با موفقیت در خانه جوجه گرفته اند. چون این طوطی ها در این دوره بسیار تهاجمی می شوند، به یک جعبه اشیانه محکم نیاز است. این پرنده زیبا در هر دوره معمولا تا ۴ تخم می گذارد و تخمها پس از ۲۸ روز به جوجه تبدیل می شوند. جوجه ها پس از حدودا ۹ هفته قدرت پرواز پیدا می کنند.

طوطی سنگالی senegal parrot

اگر این پرنده زیبا و رنگارنگ در سنین جوانی خریداری شود می توان انرا به یک پرنده خانگی بسیار خوب و اهلی تبدیل کرد.

طوطی های مایر meyers parrots

این پرنده ها نیز یکی دیگر از گونه های زیبای طوطیهای پویسفالوس هستند که می توان برای نگهداری در منزل انتخاب نمود.

طوطی های شکم قرمز red bellied parrots

این طوطی های زیبا با رنگهای جالب که منشاء انها شرق افریقا است، از لحاظ جثه و رفتار و حرکات شبیه طوطیهای سنگالی هستند. پرندهء نر در این گونه دارای شکمی با رنگ بین نارنجی و قرمز است و ماده دارای شکمی سبز و ابی رنگ.

طوطی سنگالی  African Senegal Parrots

اطلاعاتی را که در زیر خواهید خواند بخشی از مقاله ای است که توسط اریک دی هیلتون نوشته شده:
شاید نگهداری از این طوطی زمانی باب شد که انها را در گذشته به طور وسیعی وارد کردند و این پرنده طوطی سانی است به رنگ سبز با سری خاکستری و رنگ های ورزشی دیگر در سایر اعضای بدن
شکم و یا چیزی که در پرندگان به عنوان سینه یاد میشود به طور غالب در این پرنده زرد سوسنی تا قرمز میباشد
همانطور که اسم این پرنده با ما میگوید متعلق به سنگال است اما به کشور های دیگری هم تعلق دارد و همتنطوری که میدانیم در دنیای پرندگان خط مرز سیاسی بین دو کشور عملا بی معنیست
این پرندگان به سه دسته اصلی تقسیم بندی میشوند:
poicephalus senegalus senegalus: این گونه نامزد نسل شکم زردهاست و قلمرو زندگی انها از جنوب موریتانی تا جنوبی ترین قسمت مالی, گینه و جزیره ی لس (los) گسترش یافته است
poicephalus senegalus versteri: این گونه دارای شکم قرمزی است و به ساحل عاج, قسمت شرقی غنا و غرب نیجریه تعلق دارد
poicephalus senegalus mesotypus: این نوع شکم پرتقالی دارد و از شرق و شمال شرقی نیجریه , شمال کامرون , تا جنوب غربی چاد به تمام دنیا صادر شده است
مسکن اصلی:انها در جنگل های پر باران و همین طور تا لبه های ساوانا زندگی میکنند. انها از مغزها, میوه ها و دانه ها استفاده میکنند.بخصوص از دانه ی اقاقیه , باقلا(ظاهرا نوعی لوبیای بومی سنگال اونورا هستش) و فرم های جدیدی از جوانه درختان مختلف تغذیه میکنند. انها به عنوان افت زراعی محسوب میشوند که به طور ناگهانی ( مثل مغولا) به مزارع ذرت ,ارزنو بادام زمینی حمله کرده و پس از سیر شدن به راحتی در افتاب مشغول لم دادن میشوند. لانه های انها در داخل درختان و تنه های میان تهی بنا میشود.

تناسبات با حیوان خانگی:اگر انها دست پرورده باشند حیوانات خانگی بسیا خوبی خواهند بود . انها انقدر کوچک هستند که بتوان در دستشان گرفت و تقریبا قفس این نوع طوطی ها همسان طوطیان میان جسه مثل پاراکیت ها در نظر گرفته میشود
خیلی پر سر و صدا نیستند و در تمام انها قابلیت صحبت کردن و تقلید صدا ی اطرافشان ( مثل صدای باز شدن در گاراز, پینگ مایکروویو, زنگ ایفون و غیره) وجود دارد.
انها دقیقا مثل سایر طوطی های افریقایی خواستنی نیستند اما کاملا سرگرم کننده میباشند.
من در مشاهداتم متوجه شدم که وقتی انها هیجان زده میشوند به طرز عجیب و خنده اوری سرشان را تکان میدهند و دنبال راهی به درون قفسشان میگردند.
این طوطی ها به یکی از اعضای خوانواده وابسته میشوند و تقریبا بقیه را ادم حساب نمیکنند و به ان فرد اجازه میدهند که انها را در دست بگسرد و این یکی از عجایب زندگی انهاست.
مثلا طوطی سنگالی دست اموز من فقط به سمت خودم می اید اما در حال عوض کردن نظرش در مورد همسرم هستم.
من به چند طوطی بالغ وارداتی هم رسیدگی میکنم و باید بگویم انها( حیوان بالغ) پرنده ی مناسبی یه عنوان یک حیوان خانگی نیستند زیرا هیچ وقت اهلی و رام نمیشوند.

تغذیه:اطلاعات کمی از نوع دانه هایی که انها در طبیعت میخورند وجود دارد و رابطه ی غذایی انها با فصول سال اجتناب ناپذیر است.تحقیقات من در همین چند خط جمع اوری شده است.این اطلاعات برای پرنده ما مفید است و ممکن است تبدیل به یک راز برای تربیت موفق انها شود:
در اسارت رزیم غذایی انها باید شامل موارد زیر باشد:
یک ترکیب بسیار خوب و با کیفیت از دانه های : افتاب گردان, کافیشه, میوه صنوبر, جو دوسر- شاهدانه- ارزن- دان قناری و غیره. 
نوع دوم دانه ها باید شامل: نخود فرنگی , باقلا و ترکیبی شامل دانه سویا – نخود- نخود فرنگی پوست کنده میباشد.
همین طور میتوان از بیسکوییت های مخصوص سگ و گربه استفاده کرد.
میوه جات مانند: سیب- گلابی و پرتقال . گزیده ای از سبزیجات پخته+ هویج خام – کلم – جوانه ها وبروکلی و…. که باید هرکدام با توجه به فصلی از سال در دسترس طوطی قرار گیرد تا هم او سلامت باشد و هم هزینه ها کاهش یابد.
بعضی از محققان توصیه میکنند که از ویتامین های قطره ای ( مینرال) به صورت مکمل استفاده کنید میتوانید این کار را انجام دهید.
تولید مثل در اسارت:به طور معمول این عقیده پذبرفته است که این پرندگان تکثیر نمیشوند تا زمانی که حدود 3 یا 4 ساله شوند . پرنده ماده تقریبا در سن 2 سالگی بالغ میشوند و در بعضی سریع تر یعنی 12 ماهگی!
اما نر ها کمی دیر تر و من نرهایی را دیده ام که در 3 سالگی بالغ شده اند . این نظری است که من دارم یعنی اگر گفته میشود پرنده ای در سن 3 سالگی بالغ میشود این بدان معنا نیست که یک پرنده ی 2 ساله الزاما نابالغ است و یا یک پرنده 5 ساله الزاما بالغ ویا به عبارتی این جمله روی سنگ نوشته نشده است ( ضرب المثل لاتین). من طوطی های سنگالی رل دیده ام که در این سن تکثیر شده اند اما بعضی هم در 6 سالگی یا 7 سالگی بالغ میشوند.
بعضی از تکثیر کنندگان نا مطلع این عقیده را دارند که این پرندگان که در 4 سالگی تولید مثل نکرده اند عقیمند.پس انها اقدام به تعویض انها میکنند. این کار اشتباهی است. نظر من این است که دلایل زیادی برای تولید مثل نکردن پرنده وجود دارد و میتوان گفت شاید تعویض قفس یا پرنده خانه ویا دکور ان ویا تعویض نوع غذا به تولید مثل انها کمک کند و تکثیر پرندگان صبر همه چیز نیست اما لازم است.

منزل راحت:انها میتوانند در قفس یا در پرنده خانه نگهداری شوند . در درون یا بیرون اما من ترکیبی از انها را ترجیه میدهم یعنی یک قسمت ازپرنده خانه در بیرون و در هوای ازاد باشد و قسمتی دارای سرپناه مناسب بوده تا در هنگام بارندگی یا افتاب شدید پرنده به ان پناه ببردو الزاما باید غذای پرنده در جایی قرار گیرد که از دسترس جانوران مثل موش دور نگه داشته شود.
سایز پرنده خانه به این صورت باید 6 فوت طول 6 فوت ارتفاع و 3 فوت عرض داشته باشد اما اگر بخواهیم انها را درقفس نگه داریم باید در قفسی با مختصات 3*3*4 نگه داری شوندو سایر تکثیر کنندگان ممکن است نظر متفاوتی داشته باشند.
اما ان چیزی که من گفتم باعث راحتی پرنده خواهد شد . خیلی ها این پرنده را در جای بزرگتر و کوچکتر تکثیر کرده اند اما باید بگویم قفس نباید از 3برابر طول بال های پرنده در عرض و طول و ارتفاع کوچکتر باشد و این حداقل اندازه برای نگه داری پرنده اسن نه تکثی ان.
در سنگال به طور معمول تکثیر این پرنده در زمستان و ماه های نوامبر و مارس انجام میشود اما بعضی از انها در سایر اوقات سال هم تخم میگذارند.
امیدوارم مساله ی سن تولید مثل را به یاد داشته باشید معمولا انها 2 یا 3 تخم میگذارند اما در مواردی تا 6 تخم نیز گزارش شده است تخم ها برای 2 روز در شکم پرنده ی ماده میماند و بعد از تخم گذاری به مدت 25 تا 28 روز روی تخم میخوابد معمولا تخم دوم فاسد میشود و جنین میمیرد این امر هنوز دلیل روشنی ندارد.
جوجه ها بعد از 9 هفته از اشیانه خارج میشوند و بعد از 12 هفته میتوانند به طور مستقل زندگی کنند.

تمایزات جنسی:پرنده ماده سر و نوک کوچکتر و صیقلی تری نسبت به نر دارد.
پرنده ی نر دارای سری مسطح تر و پهن تری و بزرگتری نسبت به ماده است.
تمایز دیگر علامت V شکل روی شکم و قفسه سینه پرنده است که این V در پرنده ی نر معمولا کوتاه تر از پرنده ی ماده است و در پرنده ی ماده V بلندتری را شاهد هستیم که البته بین دو پا از بین میرود.