بیماری های طوطی سانان

بیماری سارکوسیستوز 

بیماریهای پرندگان زینتی ویروس درمان قارچ پا بال باکتری میکروب

توصیف بیماری سارکوسیستوز

سارکوسیستوز یک نوع بیماری عفونی است که بیشتر در بین طوطی های بومی استرالیا، آسیا و آفریقا شایع تر است. این بیماری در اثر هجوم انگلهای تک یاخته ای به نام (Sarcocystis falcatula ) به آشیانه ی طوطی ها ایجاد می گردد. اگرچه این بیماری از یک طوطی به طوطی دیگر منتقل نمی شود ولی به دلیل اینکه طوطی ها به صورت دسته جمعی زندگی می کنند بنابراین با آلوده شدن لانه و غذای آنها توسط صاریغ های بیمار، احتمال مبتلا شدن سایر افراد گله نیز وجود دارد. تشخیص این بیماری در پرنده ی زنده بسیار مشکل است زیرا این بیماری بسیار کشنده می باشد. Sarco یک اصطلاح یونانی و به معنای گوشت و ماهیچه است بنابراین به نظر میرسد که کلمه ی Sarcocyst به ایجاد کیست در ماهیچه اشاره دارد. سارکوکیستیس نوعی انگل تک یاخته است که با ایجاد کیست های عضلانی تظاهر می یابد که به خوبی در ماهیچه های میزبان خود مشهود هستند و نسبتا خوش خیم می باشند ولی اگر در همان مراحل اولیه به سایر بافتهای بدن میزبان سرایت کند، می تواند بسیار خطرناک و کشنده شود.

سارکوکیستیس فالکاتولا یک نوع بیماری حاد و کشنده در طوطی ها است. این بیماری در مراحل اولیه به صورت تقسیم سلولی انگل در داخل ریه آغاز می گردد.
چرخه ی زندگی انگل سارکوسیستوزنیازمند هر دو میزبان، یعنی قاطع و واسط می باشد. به میزبانی که بدن آن محلی برای رشد، تکثیر و تولید مثل جنسی انگل ها باشد میزبان قاطع می گویند و میزبانی که بدن آن محلی برای تولید مثل غیر جنسی باشد، میزبان واسط نامیده می شود.

میزبان واسط معمولا گیاهخوار و یا پستاندار حشره خوار است و معمولا از طریق خوردن دانه ها و غذاهای آلوده به مدفوع میزبان قاطع، توسط این انگل بیمار می شود.
دامنه ی این بیماری معمولا در میزبان واسط گسترده تر است و گونه های بیشتری را تحت تاثیر قرار خواهد داد. میزبان قاطع معمولا گوشتخوار بوده و در اثر خوردن گوشت آلوده ی حیواناتی که ناقل این انگل هستند بیمار می شود و معمولا دامنه ی این بیماری در آنها محدود بوده و عوارض و مرگ و میر کمتری هم در میان افراد بالغ آنها دیده می شود.
کیست های عضله ای معمولا در بسیاری از گونه های ذکر شده (آفریقا، آسیا و استرالیا) وجود دارند و به ندرت منجر به بیماری خواهند شد و معمولا در بین طوطی های بومی و در مراحل اولیه با عنوان بیماری به رسمیت شناخته نمی شود زیرا مرحله ای موقت و گذرا محسوب می گردد ولی زمانیکه در گونه های غیر بومی (خارجی) دیده شود بسیار خطرناک و کشنده خواهد بود.

گونه هایی که نسبت به این بیماری حساس ترند:

این بیماری در خیلی از گونه ها دیده شده حتی گونه های خارجی ولی در میان گونه های بومی غیر آمریکایی یعنی آفریقایی، آسیایی و استرالیایی شایعتر است. کاکادوها، کاکاتیل ها و طوطی های آفریقایی بیشتر تحت تاثیر این بیماری قرار می گیرند. تحقیقات به عمل آمده در یکی از محل های نگهداری کاکادوها در ایالات متحده نشان می دهد که این بیماری تقریبا در بین تمام گونه های کاکادوهای موجود در آنجا دیده می شود.
گزارشات نشان میدهد که این بیماری در بین اکلکتوس ها، طوطی های منقار بزرگ، پاراکیت های الکساندرین، بسیاری از گونه های لوری و لوریکیت ها، شاه طوطی و لاوبردها نیز دیده شده است.
اینطور به نظر می رسد که گونه های بالغ آمریکایی یا neotropical ( مکزیک، آمریکای مرکزی و جنوبی) نسبت به این بیماری مقاوم ترند اما تهدیدی برای جوانترها محسوب می شود. با بیمار شدن یک جوجه امکان منتقل شدن آن به سایرین جوجه ها حتمی نیست زیرا در مطالعه ای بر روی آشیانه ی جوجه های ماکائوی نظامی نشان میدهد که یکی از جوجه ها بیمار شده و بعد از 18 روز جان خود را از دست داده، جوجه ی دوم نیز بیمار شده و بعد از 21 روز فوت کرده ولی جوجه ی سوم اصلا بیمار نشده است.

مرگ در اثر این بیماری در میان طوطی های بالغ neotropical غیر معمول است. شواهد نشان می دهد که این بیماری برای آمازون های صورت زرد، طوطی منقار ضخیم و Pacific parrotlet ها بسیار حاد و کشنده بوده است. هر دو گونه ی منقار ضخیم و Pacific parrotlet در زیستگاهای خشک و ارتفاعات زیاد زندگی می کنند که این محل ها به طور طبیعی گذرگاه صاریغ ها نمی باشد.
این بیماری در بین برخی از کونورها، ماکائوهای آبی- طلائی و برخی دیگر از پاراکیت ها نیز دیده شده و نشان می دهد که این گونه ها نسبت به آن مقاومتر هستند و احتمال بسیار کمتری برای پیشرفته شدن این بیماری وجود دارد.

 

بازگشت به لیست

دیدگاهتان را بنویسید