این خانواده همدمی دارد یک طوطی سخنگو که نامش را «آلکس» گذاشته‌اند، اگر می‌خواهید با این طوطی بانمک چهار ساله، که دائما می‌گوید: خوبی و البته دیالوگ‌های دیگری هم می‌گوید، آشنا شوید، از زبان پدر خانواده بخوانید: «خانه پسرم؛ بهروز در محله سعادت‌آباد است و در طبقه دوازدهم زندگی می‌کند، این خاطره در آذرماه سال گذشته اتفاق افتاد، عروسم می‌گوید: دیدم از تراس صدا می‌آید و یکی دارد خودش را به پنجره می‌زند. در را باز می‌کند، طوطی سلام می‌کند و خودش را داخل خانه‌پرت می‌کند، چون هوا سرد بود از زور سرما می‌لرزید، گویی از خانه‌ای فرار کرده بود، در واقع «طوطی فراری» بود!؟ (می‌خندد)… عروسم به من زنگ می‌زند و جریان را تعریف می‌کند، من هم یک قفس می‌خرم و می‌روم طوطی را از خانه پسرم می‌آورم، البته بگویم یک اعلامیه هم در محله پسرم به در و دیوار زدیم تا صاحبش پیدا شود، اما پیدا نشد و حالا یک سال است که این طوطی پیش ماست، مادر می‌گوید: و وابسته‌اش شدیم (حالا اگر صاحب طوطی خواننده مجله باشد و این طوطی را شناسایی کرده به مجله زنگ نزند، چون نمی‌توانیم نشانی منزل آنها را بدهیم، به این خاطر که خانواده بختیاری به این طوطی انس گرفتند.)
مادر می‌گوید: «آلکس» را مرتب پیش دکتر می‌بریم، یک روز درمیان حمامش می‌کنیم، این طوطی 60 سال عمر و در 20 سالگی هم ازدواج می‌کند.
(پیغام مدیر: اینا حرفای دامپزشکای ناکارامد است که این حرفارو به مردم می زنن مثلا اینکه یک طوطی در 20سالگی تازه دنبال جفت می گردد و 60 سال عمر می کند ) باعث می شوند مردم بسیار ساده تر به طوطی نگاه کنند و از حساس بودن انها اگاه نباشند یعنی نگهدارنده می اندیشد که حتما بدون ردخور 50 سال عمر می کند و تا سالها هم احتیاجی به جفت نخواهد داشت!)