طوطی های همنشین انسان می بایست همکاری ، پذیرفتن تغییرات و به تنهایی بازی کردن را بیاموزند تا قادر باشند از زندگی کردن در اتاق لذت ببرند . این آموزش های رفتاری با مدیریت های طولانی ، الگو سازی و با ایجاد تغییرات در محیط زندگی حاصل می شود . البته در چنین شرایطی تمایل به خشونت را از آنان می بایست تا حدی عادی در نظر گرفت . ترس می بایست در آنان درمان شود ، زیرا که ممکن است باعث بروز عکس العمل های ناخوشایند حاصل از استرس گردد . تربیت کردن یک جوجه طوطی خاکستری را در خانه ، شبیه تربیت یک کودک در نظر بگیرید . هرگز با زدن ، انداختن و یا آب پاشیدن او را تنبیه نکنید . حتی اوقات گردش در خارج از خانه می تواند برای طوطی حساس ، هولناک باشد . یک طوطی ، حیوانی غیر اهلی به شمار می رود لذا در مقابل خشونت های مداوم که خطری نیز از نظر روحی برای او بشمار می روند ، عکس العمل نشان خواهد داد . طوطی باید بیاموزد که رفتار ها را با مثال و جایزه و نیز تمرین و تکرار فراگیرد که لازمه خیلی مهم آن صبر صاحب طوطی می باشد . خوشبختانه این فرآیند ها روش های معمولی آموزش آنان به شمار می روند و طوطی هایی که به درستی از شیر گرفته شده و به خوبی اجتماعی گردیده و از دست انسان غذا می خورند به سادگی آموزش ها را خواهند پذیرفت . در طی ٣ تا ۶ ماه اول حضور یک طوطی مثلا از نوع خاکستری در خانه و تغذیه شده توسط انسان ، پرنده می بایست دارای روحیه کنجکاو و عصبانی باشد . این دوره به عنوان دوره توسعه جوانی در نظر گرفته شده و با نام دوره ماه عسل شناخته می شود . در این دوره اعتماد به نفس طوطی به تدریج از تایید شدن از طرف صاحب خود به مستقل شدن و از شعور حیوانی به حکم فرمایی تغییر می یابد . در این دوره می بایست از هر کاری که نشانه تنبیه و مجازات طوطی باشد ، خودداری نمود . این را همیشه به خاطر داشته باشید که طوطی هایی همانند طوطی خاکستری همه چیز را به حافظه سپرده و کینه به دل نگاه می دارد .