فیشر و لاوبرد – طوطی برزیلی – طوطی کوتوله

اطلاعات و راهنمای نگهداری دانستنی ها آموزش ها

(نام دوجمله‌ای: Agapornis roseicollis) طوطی کوچکی با بدنی سبز و کله‌ای نارنجی، از راستهٔ طوطی‌سانان (Psittaciformes)، خانوادهٔ طوطیها (Psittacidae) و سرده (جنس) مرغ عشق (Agapornis) است.

طوطی برزیلی – فیشر و لاوبرد

طوطی برزیلی را خیلی‌ها به عنوان پرندهٔ خانگی نگه می‌دارند و رام کردن آن نسبت به دیگر مرغ‌های عشق آسان است. هوش او به سطح پرندهٔ بزرگ‌تری مانند طوطی دم‌بلند آمریکای جنوبی (طوطی ماکائو macaw) می‌رسد. در صورتی‌که طوطی برزیلی تنها پیش صاحبش نگه داشته شود به او خو می‌گیرد به ویژه هنگامی که با دست به او غذا داده شود. برخلاف نامش، این پرنده بومی صحرای نامیبیا در جنوب غربی آفریقا است. به تازگی این طوطی‌ها جمعیت چشمگیری در منطقه کلانشهری فینیکس، مرکز ایالت آریزونای آمریکا تشکیل داده‌اند. آب‌وهوای آریزونا نیز بیابانی است و به صحرای نامیبیا شباهت دارد. طوطی برزیلی در زبان فارسی نام‌های متعددی دارد و برخی به آن «طوطی کوتوله» و برخی به آن «طوطی عشق» و «لاو برد» می‌گویند. نام انگلیسی این پرنده “Lovebird” و نام آلمانی آن «die Unzertrennlichen» و نام فرانسوی آن « les Inséparables» است. نام علمی این پرنده آگاپورنیس “Agapornis” است که از دو کلمه لاتینی آگاپین “agapein” به معنی عشق و اورنیس “ornis” به معنی پرنده ترکیب شده‌است. این پرنده را در زبان عربی «طیورالحب» و در زبان عامیانه به آن«البرکادیلو» گویند.

طوطی برزیلی – فیشر و لاوبرد

جانورشناسان معتقدند که زیست گاه اولیه طوطی برزیلی، قاره آفریقا می‌باشد و از نه گونه شناخته شده این پرنده، هشت گونه آن متعلق به قاره آفریقا و یک گونه آن که «طوطی برزیلی سرخاکستری» است متعلق به جزیره ماداگاسکار است که یکی از جزایر آفریقا به‌شمار می‌رود. تاریخچه اهلی شدن این پرنده مشخص نیست و به نظر می‌رسد که برای اولین بار توسط بومیان آفریقا اهلی شده باشد. «طوطی برزیلی صورت قرمز» اولین گونه طوطی برزیلی بود که به اروپا وارد شد و در نقاشی‌های سده ۱۶ میلادی این پرنده دیده می‌شود. البته قابل ذکر است که تعدادی از سایر گونه‌های این پرنده بعد از سال ۱۸۰۰ م شناسایی گردید و به نظر می‌رسد که ناوگان‌های نظامی کشورهای استعماری که برای تهیه برده عازم آفریقا می‌شدند، در بازگشت سعی می‌کردند که علاوه بر بردگان، پرندگان و حیوانات شگفت انگیز آفریقایی را به اروپا منتقل نمایند و به نظر می‌رسد که طوطی برزیلی نیز در این دوره وارد اروپا گردید و چندی نگذشت که به علت زاد و ولد آسان، تعداد آن در اروپا فزونی گرفت. برخی از گونه‌های این پرنده نظیر: «طوطی برزیلی سیاه گونه» در سال ۱۹۰۸م و گونه «طوطی برزیلی لیلیان» در سال ۱۹۲۶م برای اولین بار به قاره اروپا وارد شدند. از تاریخ ورود این پرنده به ایران اطلاع دقیقی در دست نیست و به نظر می‌رسد که بیش از چند دهه از ورود آن به ایران نمی‌گذرد، این پرنده در حال حاضر پرورش دهندگان زیادی در ایران دارد که اقدام به تکثیر آن کرده و از آن جوجه گرفته و جوجه را به بازار فروش عرضه می‌نمایند.

طوطی برزیلی – فیشر و لاوبرد

طوطی برزیلی پرنده‌ای کوچک است که اندازه آن بین ۱۳ تا ۱۷ سانتی‌متر و وزن آن بین ۴۰ تا ۶۰ گرم است. این نوع طوطی کوچک‌ترین نوع طوطی در جهان بوده و از مشخصات آن ضخامت بدن، کوتاهی دم، تیزی و بزرگی نسبی منقار می‌باشد. در طبیعت این پرنده به رنگ سبز است، اما گونه اهلی آن رنگ‌های بسیار متنوعی دارد. برخی از گونه‌های طوطی برزیلی در اطراف چشم یک حلقه سفید دارند و برخی فاقد این حلقه می‌باشند. چهار گونه از این پرنده حلقه¬ای سفید رنگ در اطراف چشم خود دارند که این چهار گونه عبارتند از: طوطی برزیلی فیشر، طوطی برزیلی سیاه گونه، طوطی برزیلی نقابدار و طوطی برزیلی لیلیان. پنج گونه باقی‌مانده که عبارتند از: طوطی برزیلی ماداگاسکار، طوطی برزیل صورت قرمز، طوطی برزیلی صورت هلویی، طوطی برزیلی آبسینیان و طوطی برزیلی سوین درین فاقد حلقه مذکور می‌باشند. زادگاه این پرنده قاره آفریقا است و از آن جا به سایر نقاط جهان برده شده‌است. طوطی برزیلی جزو پرندگان زینتی محبوب خانواده‌ها به‌شمار می‌رود و اروپاییان به آن مرغ عشق می‌گویند و این تصمیم به علت این است که این پرنده به صورت جفت نگهداری شده و تمامی وقت خود را در کنار یکدیگر گذرانده و رابطه‌ای بسیار صمیمی بین نر و ماده وجود دارد و یک جفت معمولاً تا آخر عمر با یکدیگر زندگی کرده و نر و ماده برای ساعت‌های طولانی کنار یکدیگر نشسته و بال‌های یکدیگر را تمیز و آراسته می‌کنند.