پرنده ای که در اسارت است به اندازه پرنده ای که در محیط وحش زندگی می کند ، فعالیت و تحرک ندارد . طوطی های جوان خیلی سریع شروع به تمرین و فراگیری پرواز می کنند . آن ها بر روی نشیمنگاه و یا هر جای دیگری ایستاده و شروع به بال زدن خواهند کرد . آنان می بایست این کار را آنقدر ادامه بدهند تا از نفس بیفتند . اغلب طوطی ها مدتی پس از شروع به انجام این کار ، کم کم علاقه ای به انجام آن بصورت داوطلبانه نشان نمی دهند و می بایست به هر طریق ممکن پرنده را به انجام این عمل تشویق کرد . فعالیت طوطی باعث تقویت جریان اکسیژن در بدنش می گردد که این عامل مهمی برای رهایی پرنده از استرس و کسالت است و همچنین برای سلامتی پرنده نیز مفید می باشد . بخش اعظم اعتماد به نفس طوطی ها از این نشات می گیرد که آن ها مقاومت هوا در مقابل پرهای بالشان را حس کرده و در می یابند که بالهایشان به نحوی کار می کند . این مورد را در نظر داشته باشید که طوطی هایی که پرهای اولیه آن ها در حال رشد است ، نباید بر خلاف تمایل آنان مجبور به بال زدن شوند . شما می توانید با چرخاندن و یا بالا و پایین کردن دست خود در هنگامی که طوطی روی آن نشسته است ، او را مجبور به بال زدن کنید ، طبعا پرنده بال خواهد زد تا تعادل خود را حفظ کند . معمولا نمی توان طوطی ها را مجبور کرد تا به آن اندازه ای که برای آن ها در نظر گرفته اید ، فعالیت کنند . ولی بحرحال می بایست شما آن ها را مجاب کنید که حداقل روزی یکبار ، تا حدی که به نفس نفس بیفتد تمرین بال زدن را انجام دهد . البته نکته بسیار مهم این است که هنگام بیرون آوردن پرنده از قفس در صورتیکه بال آن قیچی نشده ، بایستی از بسته بودن درها و پنجره ها اطمینان حاصل کرد تا یکوقت خدای نکرده طوطی دلبندتان فرار نکند و پشیمانی شما و خانواده تان را به بار نیاورد.