در این بخش با دو تا از پاراکیت های بسیار محبوب در ایران که خیلی بعنوان پت نگهداری می شوند بیشتر آشنا می شوید
شاهطوطی یا طوطی بزرگ اسکندر (نام علمی: Psittacula eupatria) نوعی طوطی بزرگ است. زیستگاه اصلی شاهطوطی از پاکستان تا ویتنام است که کشورهای پاکستان، هند، سری لانکا، بوتان، نپال، بنگلادش، برمه، تایلند، لائوس و ویتنام را شامل میشود. علاوه بر این جمعیتهایی از طوطیهای از قفس گریخته نیز در افغانستان، ایران، کویت، عربستان، ترکیه، امارات و یمن ساکن شدهاند. هرچند جمعیت این گونه رو به کاهش به نظر میرسد ولی این کاهش آنچنان سریع نیست که آن را در شمار گونههای آسیبپذیر قرار دهد. جمعیت جهانی این گونه اندازهگیری نشده ولی گزارشها از شمار بسیار آن در پاکستان و کمیابی در هندوستان حکایت دارد. طول این پرنده ۵۸ سانتیمتر و رنگ اصلیاش سبز است و در جنس نر آن نوار سیاهی از بخش زیرین منقار منشعب شده و در پشت گردن به نوار قرمزی ارتباط مییابد. اگر از جوجگی با انسان باشند استعداد یادگیری واژهها را دارند. تکثیر این طوطی در درون نورخان (پاسیو) میسر است.شاه طوطی به احتمال بسیار برای نخستین بار در هندوستان اهلی شدهاست و سبس گونه اهلی آن توسط بازرگانان و برخی دریانوردان یا پادشاهان و امرا به جاهای گوناگون جهان برده شدهاست. آسانی نگهداری و توقع اندک پرنده و زاد و ولد و تکثیر آسان و توانایی سازگاری آن با محیطهای آب و هوایی گوناگون باعث شدهاست که پرورش آن در سرتاسر جهان رایج و متداول شود. بسیاری از کارشناسان بر این باورمند که طوطی سبز عمری طولانی دارد و برخی از پرورش دهندگان باور دارند که شاه طوطی میتواند میان بیست و پنج تا سی و پنج سال عمر کند و حتی برخی باور دارند که این پرنده تا چهل سال عمر میکند.