پاراکیت ها 

انواع پاراکیت ها – شناخت و آشنایی با انواع نژادها پاراکیت های کوچک و بزرگ طوطی های دم بلند

پاراکیت ها
parakeets
پاراکیت ها به طوطی های دم بلند با جثه متوسط نظیر شاه طوطی (الکساندرپاراکیت) گفته می شود که همگی درون فارم خوشبخت تر از درون خانه هستند، زیرا آنها بیش از اندازه نیاز دارند تا پرواز کنند آنها برخلاف طوطی های دم کوتاه که بیشتر اهل قفس نوردی و حرکات اکروباتیت هستند و کمتر اهل پروازند زندگی می کنند.
علی رغم همه اینها، آنها اغلب به عنوان پرندگان خانگی به صورت دستی پرورش می یابند. برخی پرورش دهندگان گونه هایی را به صورت دستی پرورش می دهند که معمولاً فقط قادرند درون فارم زندگی کنند، مانند پاراکیت های استرالیایی و کاکاریکی ها (پاراکیت های زلاندنو). به این ترتیب پرورش دهندگان دست به کار می شوند جهت فروش جوجه های کم سن برای اینکه فروختن پرندگان پرورش یافته به وسیله والدین وقتگیر است و باعث می شود که جفت های مولد به جای تکثیر مشغول بزرگ کردن جوجه ها شوند و کمتر تولیدمثل کنند، دراین شرایط جفت ها به علت تولیدمثل بیش از اندازه دچار مشکل می شوند، و ناآگاهان فکر می کنند که تمامی طوطی سانانی که به صورت دستی پرورش می یابند همدمی مناسب خواهند بود. پاراکیت های استرالیایی و زلاندنویی پرورشی بیشتر نیاز دارند تا پرواز کنند که در بیشتر خانه ها برای این کار اجازه ندارند. علاوه بر این، در کل آنها به محض بلوغ پرخاشگر و شرور می شوند.
پاراکیت های طوق دار آسیایی مانند پاراکیت طوق صورتی (در ایران بانام ملنگو مشهور است و در پاستان آنرا میتو می نامند)
[Rose ringed parakeet] آنقدر زیاد و ارزان هستند که اغلب بدون تصمیم گیری واقعی قبلی، مورد خرید قرار می گیرند!. جزو معدود گونه هایی از طوطی سانان هستند که بصورت آزاد مورد معامله قرار می گیرند و خریدوفروش آنها موانع قانونی ندارد. در کل حتی اگر آنها به عنوان پرندگان ایده آل در منزل به حساب نیایند، اما بسیاری از پاراکیت های طوق دار پرورشی همدمان خوبی به نظر می رسند. آنها باهوش، گستاخ هستند و قادرند مقلدهای خوبی باشند. صاحب یک جنس نر تعریف می کرد که پرنده اش از واژگانی سخت بهره می برد، فهرستی که او فرا گرفته بود جملات و کلمات دشواری بودند که نشان از توانایی شگفت انگیز این پرنده برای استفاده بجا و بموقع از کلمات سخت در جا و مکان مناسب است.
چنین نتیجه ای فقط می تواند با یک پرنده پرورشی و بسیار جوان حاصل شود . جنس نر پاراکیت طوق صورتی (ملنگو) مناسب تر است جهت نگهداری و یادگیری کلمات ، آنها بهترین همدمان هستند و برای صحبت کردن بسیار با استعداد می باشند ، جنس ماده بسیار پرخاشگر است تاجایی که حتی نرها نیز از آنها حساب می برند. گاه تا سن دوسالگی بطور قطع نمی توان جنسیت آنها را تشخیص داد زیرا بسته به شرایط اقلیمی زیستگاه خصوصا در شرایط سرد نرها دیرتر بلوغ می شوند و به این صورت طوق دور گردنشان دیرتر نمایان می گردد. بنابراین تعیین جنسیت بوسیله DNA را پیش از خرید جوجه های کم سن و سال توصیه می کنیم. همه اینها درخصوص آلکساندرین alexandrine parakeet که در ایران به شاهطوطی معروف است جثه اش از ملنگو بزرگ تر و روی کتف هایش لکه هایی قرمز رنگ دارد نیز یکسان است. از طرف دیگر، صاحب یک ماده پاراکیت چینی [Psittacula alexandri] آنقدر خوب سخنگویی و تقلید صدا را به این پرنده آموخته بود که از هر نر دیگری در تقلیدصدا بالاتر بود. از سوی دیگر او مطیع و مهربان مانده بود و از ابتدا جوجه ای پرورش یافته بود. این جوجه ماده توانایی و استعداد بالایی در تقلیدصدا به ارث برده بود، و از سن بسیار کم سخنگویی قابل ستایش شده بود.
درکل پاراکیت های آمریکای جنوبی رفتارهای عالی تری نسبت به پاراکیت های آسیایی دارند .

سنگواره‌های بدست آمده از راسته طوطی‌سانان بسیار کم و محدود است که این امر باعث گمانه‌زنی در مورد نحوه فرگشت این پرنده شده‌است. یک سنگواره هفتاد میلیون سالهٔ ۱۵ میلی‌متری که از منقار پایینی یک طوطی در منطقه سازند لانس کریک واقع در دهکدهٔ نیوبرا در ویوسیگ پیدا شده‌است جزو سنگواره نخستین طوطی‌هایی به‌شمار می‌آمد که در دورهٔ کرتاسه زندگی می‌کرده‌اند. در حالی که تحقیقات بعدی نشان داد که این تکه سنگواره پیدا شده احتمالاً متعلق به دایناسورهای کائگناتید (گروهی از دایناسورها که شبیه پرندگان نبودند ولی دارای منقاری شبیه به پرندگان بوده‌اند) بوده‌است. چیزی که در حال حاضر به عنوان یک فرضیهٔ پذیرفته شده وجود دارد این است که راستهٔ طوطی‌سانان و اجدادشان در معرض سومین انقراض بزرگی بوده‌اند که حدود ۶۵ میلیون سال پیش در کرتاسه رخ داده‌است. اگر چنین فرضی درست باشد، طوطی‌ها نباید از یک جد دایناسورشان که شباهتی مورفولوژیکی با طوطی‌ها داشته‌است فرگشت یافته، بلکه فقط تبدیل به پرندگانی درخت‌نشین شده‌اند. اروپا نخستین مکانی است که سنگواره طوطی‌های درخت‌نشین در آن دیده شده‌است. این نخستین تکه استخوان پیدا شده استخوانی است از بال موپسیتا تانتا که در دانمارک کشف شده‌است و قدمتی در حدود ۵۴ میلیون سال دارد. آب و هوای اروپا در آن زمان حاره‌ای بوده‌است (مطابق با دوران گرم پالوئین و ائوسین). جدیدترین سنگواره‌ای که در اروپا پیدا شده‌است سنی حدود ۵۰ میلیون سال دارد. چند سنگواره تقریباً کامل طوطی‌مانند نیز در انگلستان و آلمان پیدا شده‌است. تعدادی سنگواره نیز هم وجود دارند که هنوز دقیقاً تشخیص داده نشده‌اند. چیزی که در مجموع دربارهٔ این سنگواره‌ها می‌دانیم این است که این سنگواره‌ها، سنگواره خویشاوندان طوطی‌های امروزی نیستند بلکه اجدادی از آنهایند که در نیمکرهٔ شمالی فرگشت پیدا کرده و بعدها منقرض شده‌اند. البته اینها دقیقاً حلقه‌های گمشده ما بین طوطی‌های امروزی واجدادی نیستند ولی می‌توان گفت که طوطی‌هایی هستند که همگام با طوطی‌ها و کوکاتوها از خویشاوندان و اجدادشان فرگشت پیدا کرده‌اند. جدیدترین سنگواره‌ای که از طوطی‌های امروزی پیدا شده‌است، سنی در حدود ۲۰ تا ۲۳ میلیون سال دارد که مشابه آن در اروپا نیز پیدا شده‌است. متعاقب آن نیز سنگواره است حاوی استخوان‌هایی مربوط به طوطی‌های امروزی.