بروز اختلالات و حالات روحی نامناسب در طوطی سانان
پی بردن به عدم توانایی ها یکی از دلایل پرکنی درطوطی های خانگی می باشد !
با بررسی هایی که سالها انجام دادم یکی از دلایل بروز حالات عصبی و پرکنی در طوطی سانانی که در خانه زندگی می کنند این نکته است که طوطی شما پس از گذشت مدت ها که نزد شما و خانواده زندگی کرده متوجه می شود که او دست ندارد! و بسیاری رفتارها و حرکات شما را نمی تواند تقلید کند یا انجام دهد.
متوجه می شود ساختار بدنش نسبت به شما ضعیف تر و کم کاربرد تر است مثلا نمی تواند حال و وضعیت فکری اش را با چهره اش نمایان کند و یا گوشی موبایل دست بگیرد یا نمی تواند با کامپیوتر کار کند و… به این خاطر بیشتر سعی می کنند این ابزاری که شما دائما با آنها در ارتباط هستید را خراب کنند.
کاش می شد به او فهماند همه ما آرزو داریم مثل تو بال داشته باشیم پس اجازه دهید از بال هایش اسنتفاده کند و گاها با احتیاط محیطی جهت پروازش ایجاد کنید تا یادش نرود چه توانایی هایی دارد قدرت پرواز به طوطی حس برتری می دهد سعی کنید این حس را زنده نگاه دارید اما با رعایت موارد ایمنی قبل از پرواز.
بطور خلاصه و کلی باید گفت مغز یک طوطی اهلی که خو گرفته و نزد صاحبش پرورش یافته بسیار فراتر از آن است که در جلد و پیکر یک پرنده ظاهر شود
مغز یک طوطی که درک بالایی از محیط اطرافش دارد در بدنش نمی گنجد او مایل است مثل شما تمامی رفتارهای روزانه را پایاپای شما انجام دهد و هنگامی که بطور قطع متوجه محدودیت های خود می شود دچار استرس و افسردگی خواهد شد.
از این روی می بایست مغز ماجراجوی طوطی خود را با بازی های گوناگون مثل بازی های فکری فعال نگاه دارید.
برخلاف آنچه تصور می شود اینگونه اختلالات روحی در طوطی های که از سنین بسیار کم که هنوز قادر به مستقل غذا خوردن نیستند و انفرادی توسط انسان بزرگ می شوند بیشتر رخ می دهد اینگونه که اگر شما یک جوجه بسیار کم سن که به والدینش وابسته است را زود تر از موعد جدا کنید و خودتان پرورش دهید این جوجه پس از رشد کامل عقلانی دچار اختلالات هویتی شده و شخصیت خود را گم می کند که این بسیار بد و جبران ناپذیر خواهد بود.
خودخواهی یا نا اگاهی علاقه مندان باعث می شود جوجه ای آنقدر کوچک انتخاب کنند که بیش از حد معمول به آنها وابسته شود و این یعنی چندین ماه لذت بردن از سردرگمی یک جوجه که مارا با والدینش اشتباه می گیرد و در نهایت دچار اختلالات روانی می شود.
قبلا فکر می کردم جوجه فقط باید با بزاق دهان والدینش بزرگ شود اما حال پی بردم که نه تنها اینطور باید باشد بلکه باید مهر و محبت پدر و مادرش را تا زمانی که بیاموزد مستقل غذا بخورد باید همراه داشته باشد یعنی زمانی که والدین جوجه را پس می زنند و نمی پذیرند.
بهترین سن برای انتخاب یک طوطی جوان است نه آنکه خیلی بزرگ و نه آنکه خیلی کوچک است.
از سری دست نوشته های تخصصی – تجربی امید شایگان
